Je ex terugkrijgen coach : een stukje geschiedenis

Hallo Marjolein,

Nogmaals een toevoeging op m’n eerste bericht en het bericht daarna.. Sorry hiervoor
Ik heb bedacht dat ik met een brief hem de redenen vertellen de confrontatie ook niet met hem aan ga en dan kan hij ook niet merken dat ik veranderd ben. En zo kan ik ook zijn reactie niet zien.. Maar toch lijkt het me wel beter als hij de redenen weet omdat ik echt denk dat het hem gaat helpen.. Maar weet gewoon niet hoe ik die redenen kan vertellen tegen hem en wanneer. Dus hopelijk heb je daar ook advies voor. Sorry voor de hoeveelheid en lange berichten.

Liefs. Myrthe

Hallo Marjolein,

Ik typ dit verhaal omdat ik je advies nodig heb.

Het is sinds donderdag 17-3 uit met m’n vriend. Hij heeft het uit gemaakt. We hebben 4 maanden een relatie gehad waarbij we beide in een bubbel leefden van verliefdheid. Het klikte zo ontzettend goed al vanaf het begin. En ook al heb ik meerdere relaties gehad, nog nooit heb ik dit gevoel gehad bij iemand. Voor hem was het zijn eerste relatie. We vulden elkaar super goed aan, we deden alles voor elkaar en hij was en is nog altijd alles voor mij. Alles wat ik altijd heb willen hebben en nog altijd wil hebben. Hij is altijd zo ontzettend lief en behulpzaam voor me geweest.
Maar op een gegeven moment ging het dus mis. Anders typte ik dit nu niet naar je. Ik kreeg flirt berichten op whatsapp. Het waren gewoon flirt berichten. Ze betekenden niks en hun ook niet. Het zijn wel ooit scharrels geweest van me maar op een gegeven moment ben ik ze ook als vrienden gaan beschouwen omdat ze me tegelijkertijd ook hielpen. Heb ze al die tijd alleen op whatsapp gesproken en nooit meer gezien. De fout die ik op een gegeven moment maakte was om terug te flirten naar hun terwijl ik in een relatie zat. En ook met een van hun heb ik geprobeerd af te spreken. Dat is nooit gebeurd maarja we hadden wel een afspraak proberen te maken voor donderdag 17-3. De dag dat het uit ging in de ochtend. Maar die afspraak is niet door gegaan natuurlijk. Wilde ook nooit echt met diegene afspreken.
Maarja m’n nu ex-vriend heeft op een gegeven moment in mijn telefoon gekeken en zag die berichten. En hij kwam er ook meteen achter dat ik contact heb met m’n ex uit een vorige langdurige relatie. M’n ex uit die vorige relatie ben ik gewoon bevriend mee. We spreken elkaar alleen op whatsapp. We hebben alleen een bepaalde band met elkaar door de jaren dat we een relatie hadden. Ik zie hem eigenlijk als een soort van vriendin. Maar doordat m’n ex-vriend waar het pas mee uit is nog nooit een relatie gehad heeft dacht ik dat hij dat niet zou begrijpen en daardoor had ik daarover m’n mond gehouden. Het maakte het er ook niet beter op dat ik aan die ex waar het al lang uit mee is steeds liet weten als ik bij m’n ex-vriend van nu was. Maar dat deed ik alleen maar zodat we door niemand gestoord zouden worden en zodat als we bij elkaar waren we gewoon samen in onze bubbel konden zitten.
Toen m’n ex-vriend erachter kwam dat ik nog contact heb met die ex en het aan hem uitlegde toen zei hij dat hij het echt wel begrepen zou hebben als ik het hem gewoon verteld had in plaats van het voor hem achter te houden. Hij kon het alleen van die andere berichten echt niet begrijpen. En dat snap ik. Hij voelde zich meteen bedrogen en hij vond het het ergst nog dat ik met die ene gast af wilde spreken. Hij kon het gewoon niet geloven en voelde zich meteen zo bedrogen. Hij zei wel nog dat als ik meteen toen ze begonnen met flirten met me het verteld had tegen me dat we het dan samen op hadden kunnen lossen. Maar in plaats daarvan reageerde ik er op een gegeven moment op. Ook al betekende het niks toch was het een grote fout van mij om op hun te reageren. Ik had het af kunnen kappen. Wat ik eerst wel deed. Toen ik op ze reageerde voelde het niet als iets dat ik fout deed. Omdat het niks betekende. Maar toen ik zijn ogen zag toen hij erachter kwam voelde ik me meteen zo schuldig. En toen drong het pas tot me door dat ik wel fout was geweest om op die berichten te reageren en met een van hun af willen spreken. Ik zei dat ik dat nooit echt wilde doen aangezien ik echt niet zo iemand ben. Ik ben niet iemand die vreemd gaat. Maar hij zag me meteen anders en dacht meteen dat ik echt met die mensen af had gesproken in onze relatie. Ook al is dat niet zo. Ik zei dat ik het contact met ze ging verbreken en wilde het meteen doen waar hij bij zat. Maar hij zei dat ik het niet hoefde te doen voor hem. En toen zei ik dat ik het voor mezelf deed. Maar hij wilde er meteen niks van weten. Hij wilde weten waarom ik het gedaan heb. Waarom ik op die berichten gereageerd heb en waarom ik met diegene af wilde spreken. Maar ik kon toen de redenen niet bedenken omdat ik gewoon in shock was. Hij dacht dat het kwam doordat hij me niet genoeg aandacht gaf. Dat zijn liefde niet genoeg was. Dat de intimiteit niet goed genoeg was. Dat ik verlangde naar meer. Heb hem toen meteen verteld dat dat niet zo is en dat hij alles goed gedaan heeft en dat hij meer als genoeg voor me is en dat het me spijt en dat ik echt super veel van hem hou. Het enige waar hij meteen niet aan twijfelde is dat het me echt spijt en dat ik wel echt van hem hou en dat ik er meteen alles aan wilde doen om het te fixen tussen ons. Maar hij zei dat dit het ergste is wat ik hem aan heb kunnen doen. En dat hij alleen nog met me praatte omdat ik niet vreemd ben gegaan. Of tenminste niet dat hij weet. Maar doordat hij me meteen niet meer vertrouwde en me meteen anders zag. Kon hij geen andere oplossing bedenken dan om het uit te maken met me. Ook al wilde hij dat niet en deed het hem super veel pijn. Ik zag het in zijn ogen. Ik bedacht een oplossing. Van dat hij gewoon mijn telefoon steeds mocht controleren dat ik met niemand zulke berichten meer stuurde. Maar hij zei dat hij daar geen zin in had en dat ik die berichten ook gewoon kon verwijderen voor ik met hem af sprak. Toen zei ik dat ik die berichten van hun ook gewoon nu had kunnen verwijderen maar dat deed ik niet omdat ik me alleen maar schuldiger had gevoeld anders. Maar hij wilde er niks van horen. Hij zei dat een relatie gebaseerd is op vertrouwen en dat als hij me niet kon vertrouwen hij niet verder kon gaan met de relatie. Ik ben toen we niks meer konden zeggen tegen elkaar verslagen naar huis gegaan. En heb met heel veel pijn in m’n hart afscheid genomen van hem.
Die zondag erna. Op 20-3. Ben ik onverwachts naar hem toe gegaan. Dit omdat ik niet kon geloven dat het echt uit was en doordat ik alles goed wilde maken tussen ons. En ook omdat ik bang was dat hij ging speculeren en hij niet op mijn berichtjes reageerde. Ik liet zien dat ik ze geblokkeerd en verwijderd had op facebook en dat ik die 2 mannen waar ik mee geflirt had geblokkeerd heb op whatsapp. En waar hij bij zat heb ik ze verwijderd van mijn telefoon. Zodat hij kon zien dat ze echt uit mijn leven zijn. En ik heb ook mijn uitgaven laten zien van sinds we aan het daten zijn en ook wat ik gereisd heb met mijn ov chip kaart. Zodat ik kon bewijzen aan hem dat ik niet met die 2 mensen af had gesproken. Maar hij zei dat ik ook gewoon bij mij thuis had af kunnen spreken of in de stad waar ik woon. Hij kon niet geloven dat ik echt niet met ze af had gesproken en dat deed mij zoveel pijn. Ik vertelde hem nog andere oplossingen. Zoals elke dag na het werk afspreken met elkaar om het vertrouwen weer op te bouwen en zodat hij elke keer in mijn telefoon kon kijken. Ik zei dat ik anders wel een ander nummer aan zou vragen en dat we dat meteen konden doen nu zodat hij zeker wist dat ik geen contact meer met die mannen op zou kunnen nemen. Ik zei dat ik ook al klinkt dat heel raar, dat ik met hem zou willen trouwen om mijn liefde aan hem te bewijzen. Maar hij wilde nergens van weten en wilde nog altijd de rede horen waarom. Maar die kon ik hem alsnog niet vertellen. Alleen dat het allemaal niks was en niks betekende. En dat hun niks voor mij betekenden. Dat ik daarom het contact zo makkelijk kon verbreken met hun. Maar hij kon het allemaal niet geloven. Op een gegeven moment drong het tot me door dat ik echt niks kon doen om het te fixen en toen zei ik dingen van dat hij wel goed voor zichzelf moet blijven zorgen. Dat dat moeilijk is in het begin maar dat hij het wel moet proberen. En dat hij zich uiteindelijk steeds beter zal voelen ook al lijkt het daar nu niet op. En ook dat hij leuke dingen moet gaan doen. Maar hij zei van hoe kan ik daar in gods naam zin in hebben. En dat snap ik ook wel. Ik hem zoveel pijn gedaan en ik voel me daar echt schuldig door. Op een gegeven moment toen we uiteindelijk afscheid aan het nemen waren zei ik dat ik hem dankbaar ben dat ik de eerste ben waar hij een relatie mee heeft gehad. En op een gegeven moment ging ik weer naar huis met heel veel pijn in mijn hart. En tijdens het afscheid zag ik zat hij zelfs bijna moest huilen. Zoveel deed het hem. Toen ik uiteindelijk thuis was heb ik hem nog een paar berichten gestuurd. Over dat hij toen ik de deur achter me dicht trok toen ik weg ging dat hij toen bleef staan. Hij kon na al die tijd niet doen alsof het hem niks deed. Toen heb ik getypt dat ik snap dat het moeilijk voor hem is omdat hij nog nooit een relatie gehad heeft. Dat ik zou willen dat ik hem dit niet aan gedaan had maar dat dat helaas te laat is. Dat het me spijt van alles. Dat als ik het goed kon maken ik het zou doen maar in plaats daarvan dat ik me neer moet leggen bij dat ik alles geprobeerd heb en dat ik op het moment niet meer kan doen. En dat ik hoop dat het uiteindelijk op de een of andere manier weer goed komt tussen ons. En dat het me iets deed toen hij me schat noemde. Maar dat ik niet denk dat hij het wilde zeggen maar dat hij gewend is om het te zeggen waardoor het eruit floepte. En dat ik weet dat hij niet kan hopen of alles goed komt tussen ons door de pijn. En dat ik snap dat het hem zoveel doet. Dat dat het voor mij ook een stuk moeilijker maakt. En dat ik nog zou gaan proberen te bedenken waarom ik het gedaan heb en dat ik het hem dan nog zou laten weten. En dat ik wel maanden kan gaan zitten hopen dat hij uiteindelijk weer een relatie met me wilt. Maar dat ik daarmee stil blijf staan terwijl hij alleen maar verder wil volgens mij op een gegeven moment als hij dat weer kan. En dat ik denk dat hij liever verder wilt ook al zegt hij dat niet. En dat alleen er al aan denken pijn doet. Maar dat hij wel verder moet om uit de pijn te komen. En dat ik al 2 keer afscheid genomen heb van hem in het echt en dat ik dat niet nogmaals wil doen. En toen zei hij dat we inderdaad al afscheid genomen hebben en dat hij dat ook echt niet nogmaals wil. Toen stuurde ik naar hem dat ik wel zou gaan stoppen met hem berichten aangezien hij met rust gelaten wil worden. Dat heeft hij naar me getypt. En dat ik hem alleen nog ga berichten over die redenen en dat hij er dan op mag reageren als hij dat wil. En toen heb ik hem nog getypt dat het hem goed gaat. En dat ik hem mis en dat ik hem nog meer ga missen. Dat ik me de komende tijd ga focussen op m’n werk en dat ik zal proberen hem met rust te laten. Tot ik het echt niet meer kan. Of dat hij zelf iets naar me mag typen. En dat ik super veel van hem hou en dat het me spijt van alles. En dat dit niet echt afscheid is aangezien ik hem nog wel spreek eens. En toen typte hij dat hij mij ook gat missen maar dat ik moet weten dat er op deze manier echt geen mogelijkheid voor hem voor een relatie in zat. En hij wenste me nog veel succes op m’n werk en dat het me goed gaat. Dat was het laatste wat we gezegd hebben tegen elkaar.
Na die zondag probeerde ik nog steeds dingen te verzinnen om het te fixen en wilde ik hem nog steeds terug. Heb toen wel de hele tijd geen contact met hem op gezocht. Heb me de hele week sterk proberen te houden maar op woensdag 23-3 brak ik. Waar m’n ouders bij zaten. Toen heb ik hun de redenen verteld. Van dat het niks betekende en dat ik pas zag dat ik fout was geweest toen hij erachter kwam. En dat doordat het echt niks betekende hij van een mug een olifant maakte. En ik dacht echt dat dat hij dat deed omdat het echt niks was. Op een gegeven moment heeft m’n pa m’n ex-vriend gebeld en alles uit gelegd. Terwijl ik dat nog geen eens wilde dus ik ging meteen naar boven. M’n ex vriend zei dat hij sinds zondag er echt een punt achter gezet heeft en dat hij niet over het feit heen kon komen dat ik echt met die ene gast af wilde spreken. Dat daardoor zijn vertrouwen weg is en dat hij me daardoor anders ziet. En dat we gewoon niet verder konden gaan na dit bedrog. Toen m’n pa dat tegen me zei brak ik nog meer.
Ik heb hem echt nooit zoveel pijn willen doen en ik voel me echt heel schuldig daarover. En ook dat ik hem niet vanaf het begin alles verteld heb. Toen hij erachter kwam zag ik meteen in dat ik dat wel had moeten doen. Maar ik zag de fout er gewoon niet van in. Echt niet. Omdat het niks betekende. Maar voor hem betekende het dus wel meteen iets. Dat ik hem bedrogen heb en dat hij me niet kon vertrouwen. En daardoor zag hij geen andere oplossing dan het uit maken. Ik heb hem zoveel pijn gedaan.. Waardoor ik mezelf ook veel pijn heb gedaan. En ik zou het nu het liefst allemaal meteen willen fixen maar dat lukt me niet. Dat weet ik. Daar ben ik achter gekomen.

Ik heb op woensdag 23-3 meteen jouw boek aangeschaft. Ik probeer nu 30 dagen sinds 23-3 geen contact meer met hem op te nemen. En dat is echt super moeilijk voor me. Al helemaal omdat er zoveel dingen waren die we nog wilden doen samen. En die dingen wil ik nog steeds samen met hem doen. Koste wat het kost. In het weekend is het het moeilijkst aangezien ik dan geen werk heb en minder afleiding en in het weekend zagen we elkaar ook altijd. En het maakt het nog moeilijker nu het weer steeds beter word.. Ik denk daardoor aan alle dingen die we nog konden doen samen. Maar ik weet ook dat ik er niks aan kan veranderen door die dingen te denken dus ik probeer die gedachtegang tegen te houden. Ik weet dat dat steeds makkelijker zal gaan naarmate de tijd vordert. Maar ik kan aan de andere kant ook gewoon echt niet wachten tot die 30 dagen over zijn. Jouw blogs helpen me daar wel bij. Ik weet daardoor dat hij in die 30 dagen nog niet verder is gegaan met zijn leven en ik weet ook dat hij ondanks de pijn en ondanks dat het vertrouwen weg is nog steeds wel van me houdt. En dat geeft me hoop. Ik ben zijn eerste echte liefde en daardoor is het nog moeilijker voor hem. Waardoor hij niet verder kan met zijn leven. Hij heeft eerst veel gescharreld en daardoor heeft hij niet eerder een relatie gehad. Maar doordat de vrienden uit zijn vriendengroep allemaal gesetteld zijn wil hij dat ook. En daardoor was hij ook op zoek naar iemand om zijn leven mee te delen. Ik ben de eerste persoon waarbij hij het gevoel had dat hij dat echt kon doen. Maar door dit alles denkt hij dat hij dat niet meer kan. En ik wil hem natuurlijk uiteindelijk op andere gedachten brengen.
Ik ben er mede door jouw boek maar ook door vrienden waarvan er eentje hard voor mij is omdat hij weet dat ik goed ben in mijn hoofd in het zand steken, erachter gekomen wat de ware redenen zijn waarom ik deed wat ik deed.
Sinds dat we bij elkaar waren leefden we samen met elkaar in een gelukkige bubbel. Een bubbel van liefde. We deelden tot op zekere zin alles met elkaar maar we wilden onze gelukkige bubbel beide niet verbreken. Er was in die bubbel alleen plek voor gelukkige dingen. Dingen die ons samen gelukkig maakten en ja ook wel dingen die minder leuk waren maar door het er samen over te hebben werden ze wel weer leuker. We deden niks om die bubbel te breken. Maar op een gegeven moment begonnen die gasten te flirten met me. Ze begonnen opeens weer. Uit het niets terwijl ik een relatie had. En dat hebben ze nooit gedaan. Ik vertelde het niet tegen m’n ex-vriend omdat ik bang was onze bubbel te breken. En ook omdat ik bang ben om confrontaties aan te gaan.. Dus ze bleven me berichten sturen en ik probeerde het in het begin af te kappen maar dat lukte niet. Op een gegeven moment heb ik dan toch op die seksueel getinte berichten gereageerd. Want ik dacht van ja het is toch onschuldig en hun bedoelen er ook niks mee. Want ik ken hun en ik weet dat ze niks voor mij voelen en ik ook niks voor hun. En op een gegeven moment werd er begonnen over afspreken en daar ging ik dus ook op in. Daardoor probeerde ik dat op een gegeven moment dus ook. Doordat het allemaal niks betekende zag ik de fout er allemaal niet van in en ik wilde niet echt met diegene afspreken. Maar als ik uit de ogen van mijn ex-vriend kijk snap ik wel dat hij er veel meer in zag en dat hij dacht dat ik echt met diegene af wilde spreken. En dat hij daardoor zo reageerde en zich meteen bedrogen voelde en meteen me zag als iemand anders als dat ik werkelijk ben. Ik heb door het niet te vertellen tegen hem het zelf allemaal groter gemaakt als dat het werkelijk is. Maar ik kon het gewoon niet vertellen doordat ik de bubbel niet wilde laten barsten en ook bang ben om confrontaties aan te gaan.
Door de redenen te achterhalen en door dieper in mezelf te kijken als dat ik in een lange tijd gedaan heb. Ben ik erachter gekomen dat doordat ik geen confrontaties aan durf te gaan, in dat opzicht gewoon niet klaar was voor een relatie. Al eerder is een relatie van mij daardoor gesneuveld. Maar ik dacht het echt opgelost te hebben tot ik er nadat het nu uit is met m’n ex-vriend erachter ben gekomen dat ik het dus toch niet opgelost heb. Waardoor mede daardoor nu deze relatie ook gesneuveld is. En doordat ik dat gedeelde heel graag op wil lossen voor mezelf maar ook om mijn vriend terug te winnen. Ga ik woensdag voor het eerst naar hypnotherapie. Het heeft me eerder ook geholpen met iets anders dus ik denk dat het me nu ook gaat helpen. Ik wil hem gewoon heel graag terug en ik weet dat ik dat alleen maar kan bereiken door het probleem dat ik geen confrontaties aan durf te gaan aan te passen aan mezelf. En ja ik zal meer tijd nodig hebben als 30 dagen om dat op te lossen aan mezelf. Maar over 30 dagen zal de verandering denk ik al wel zichtbaar zijn. En ik denk dat ik over 30 dagen al een stuk verder ben en ik denk dat als mijn vriend uiteindelijk weet dat ik therapie neem om dat aan te passen aan mezelf dat hij me daarin ook wil steunen. Zo iemand is hij namelijk.
En dat ik op dat afspreken reageerde toen die andere gast dat wilde terwijl ik in een relatie zat en er toch op reageerde met dat ik het ook wilde zonder het echt te willen. Wijst alleen maar meer uit naar dat ik niet klaar was voor een relatie. Ik wist dat ik bepaalde fantasieën had die ik uit wilde voeren met m’n ex vriend. En nu nog steeds. Maar ik was bang dat onze relatie er niet klaar voor was en daardoor ben ik daarover ook niet begonnen tegen hem. En weet nu dat ik het wel bespreekbaar had moeten maken. Maar doordat ik bang ben voor confrontaties en bang was onze bubbel te barsten heb ik het niet met hem over die fantasieën gehad. Ik ben nadat het uit ging na gaan denken waarom ik op dat afspreken reageerde zonder echt af te willen spreken met die gasten. En denk dat dat ook komt door gescharreld te hebben met mannen die allemaal meer ervaring hadden op seksueel gebied als dat ik had. Daardoor heb ik die fantasieën gekregen en die wilde ik heel graag uit voeren met m’n ex-vriend maar doordat ik bang was dat onze relatie er niet klaar voor was begon ik op dat afspreken te reageren met die andere man. Ik heb altijd relaties gehad met mannen die een paar jaar ouder zijn als ik. Waardoor ze tot nu toe ook allemaal meer ervaring hadden als ik op seksueel gebied. Maar mijn ex vriend heeft dat niet en dat vind ik niet erg maar het heeft er wel toe geleid dat ik reageerde op dat afspreken met die andere man. Er zit een grote grens tussen het zeggen en het ook echt doen. Ook bij mij. En ik wilde het ook echt niet doen. Ook al denkt m’n ex vriend dat ik het wel gedaan zou hebben als hij niet achter die berichten was gekomen. Waardoor hij me nu dus ook anders ziet. Ik moest gewoon wennen aan het feit dat m’n ex vriend minder geëxperimenteerd heeft op seksueel gebied als m’n vorige partners. Verder maakt dat niks uit aangezien hij ook super goed is in dat gebied. En ik wilde ook gewoon met hem experimenteren op dat gebied. Samen onze grenzen verleggen.
En ja ik vind dit zelf allemaal niet zulke goede redenen om uit te leggen waarom ik gedaan heb wat ik gedaan heb. Maar het is de waarheid. Misschien komt het doordat ik bang ben dat mocht ik op een gegeven moment de kans krijgen om dit alles tegen hem te vertellen en we er beide klaar voor zijn een nieuwe start te maken tussen ons, dat hij het niet goed genoege redenen vind. Mocht u nog redenen weten waarom ik gedaan heb wat ik gedaan heb dan mag u me dat ook vertellen.

M’n vader zei ook dat ik mezelf niet van alles de schuld moet geven omdat het niet allemaal mijn schuld is. Maar ik kon dat eerst niet in zien omdat ik mezelf van alles de schuld gaf en niet kon geloven dat ook maar iets mijn ex vriend zijn schuld kon zijn. M’n pa vertelde me dat m’n ex vriend echt wel heeft gemerkt dat er iets mis was en hij had er naar kunnen vragen. Maar dat deed hij niet. Omdat hij de bubbel ook niet wilde laten breken. Na een tijdje keek hij in plaats van het te vragen in mijn telefoon. Als hij het gewoon gevraagd had dan hadden we erover kunnen praten. Omdat ik bang was er zelf over te moeten beginnen deed ik dat niet. Ik had gewoon een steuntje in de rug nodig om erover te kunnen praten. En dat hij ook gewoon meer over slechte dingen kon vertellen in onze relatie. Dat ik me er dan ook meer voor had kunnen open stellen. En dat het geen excuus is dat het voor hem zijn eerste relatie is aangezien je ook zoiets hebt al instinct en socialiteit. Maar dat we gewoon te verliefd waren en we pas 4 maanden in een relatie zaten met elkaar en dat hij net als ik misschien niet wilde dat onze gelukkige bubbel ging barsten.
M’n pa ziet me net als m’n ma. Zij praat ook niet snel over dingen die haar dwars zitten en gaat het ook liever uit de weg. Hij heeft het echt uit haar moeten trekken vroeger en nu nog steeds soms. En zo wil ik niet zijn.
Ik zie door mijn vader in dat het niet allemaal mijn schuld is. Ik ben nog altijd wel het meest schuldig maar m’n ex vriend ook. En daardoor kan ik me meer neerleggen bij het feit dat het voor nu voorbij is maar nooit helemaal voorbij.

Ik weet nu dat door het allemaal op een rijtje te zetten voor mezelf dat ik mede doordat ik geen confrontaties durf aan te gaan, de gelukkige bubbel waarvan we beide niet wilde dat die kapot ging, heb laten klappen door geen confrontatie aan te durven gaan en hem dingen verzwegen te hebben. Door dingen te verzwijgen heb ik in zijn ogen alles meer laten betekenen als dat de dingen werkelijk betekenen en ik hoop dat hij dat uiteindelijk ook in ziet. Dat zal hij niet in zijn eentje in gaan zien maar ik hoop hem daar uiteindelijk na de 30 dagen radio stilte mee te kunnen helpen door hem de werkelijke redenen te vertellen. Dan zal voor hem ook alles duidelijk zijn.

Het is soms heel moeilijk, vooral in het weekend en door het goede weer, hoopvol te blijven als de hele situatie waar we in zitten negatief is. Maar dat betekend niet dat ik de hoop op geef. Want ik hou van hem en ik zie geen een rede om niet op de houden met vechten. Hij heeft nu gewoon pijn en vertrouwd me niet en daardoor ziet hij alles anders. Op een gegeven moment zal hij de waarheid ook in zien nadat ik hem die verteld heb. Maar die kan ik hem pas vertellen als hij me weer een beetje vertrouwd en met me af wil spreken. En ik ben bang dat hij dat nooit meer zou willen.
Ik ben nu bij het hoofdstuk in uw boek van het plan. Bij de 3xz attitude. En ik weet dat die me op een gegeven moment zal helpen m’n ex terug te krijgen. Ik ben alleen gewoon bang dat hij niet op een gegeven moment met me af wil spreken en ik ben bang dat als hij niet met me af wil spreken ik na een tijdje het weer ga proberen en als hij het nog niet wil ik op een gegeven moment voor zijn deur zal gaan verschijnen. Niet uit wanhoop maar om hem te laten zien dat ik al die tijd gevochten heb voor onze relatie en om niet meer bang te zijn confrontaties aan te gaan. Maar door alles op papier te zetten ben ik mezelf daarvan aan het afzetten en probeer ik er zo min mogelijk aan te denken tot het moment daar is.
Ik weet dat als het weer goed komt we er veel profijt van zullen hebben als ik verander aan mezelf dat ik geen confrontaties durf aan te gaan. En ja er zullen afspraken gemaakt moeten worden over betere communicatie en iemand het gevoel heeft dat er iets mis is dat er dan iets over gezegd word. Maar dat komt dan wel.

Ik heb ook gelezen over de acceptatiebrief sturen en ik heb gelezen wat erin moet komen. Maar ik weet nou niet of ik erin moet zetten dat ik me eindelijk ingeschreven heb bij een sportschool of dat ik moet vertellen dat ik naar hypnotherapie ga om mezelf aan te passen. Daarover zou ik graag ook een tip willen. Ben van plan die brief pas over een paar weken te versturen omdat ik weet dat het nu nog te snel is en het wel goed moet overkomen op hem. En misschien kunt u me nog wat meer tips sturen over wat er in mijn situatie allemaal in die acceptatiebrief moet komen aangezien het merendeel mijn schuld is dat het uit is. En is het ook niet zo dat je met die acceptatiebrief de 30 dagen geen contact regel verbreekt.

En ik vraag me ook al langere tijd af hoe lang het in mijn geval zal duren voor hij me weer vertrouwd. Aangezien ik heel graag wil dat hij me weer gaat vertrouwen en ik daar de moeite voor wil doen. Toen we elkaar leerden kennen toen hebben we maar 2 weken hoeven praten met elkaar voor we voor het eerst afspraken. En een maand na de eerste afspraak hadden we officieel een relatie met elkaar.
En ik wil hem graag over de redenen vertellen waarom ik die dingen gedaan heb aangezien ik denk dat het zijn vertrouwen alleen maar goed zal doen in mij. Maar ik weet door uw boek ook dat hij er zelf naar moet vragen voor ik erover kan vertellen en daardoor sta ik ook in een dilemma. Wat zou u doen in deze situatie.

Sorry voor de lange tekst maar ik weet dat jij de juiste persoon bent om dit allemaal tegen te vertellen en ik denk dat u me hiermee ook meer kan helpen door me adviezen te geven. Ik zie uw reactie tegemoet.

Liefs. Myrthe